نه راه برای تبدیل شدن از هیچکس به همه کس

*همه ی ما دوست داریم که دیگران ما را بشناسنـد مهم تر ایـنکـه به ما احترام بگذارند. وقتی جوان بودم، خـیـلـی زود متوجه شـدم کـه لهجه خـارجـی ام خیلی اوقات مانعی بر سـر راهـم اسـت. ولـی سـعـی کـردم از هـمین لـهـجه هم نـهـایـت اسـتـفاده را بـبـرم و در جـاهـایـی بخـصـوصــی کـه مـی خـواستم رسیدگی ویژه به من بکنند مثلاً در هتل ها یا رستوران ها با هـمین لهجه میگفتم کـه من طراح آقایای فـلانـی هسـتـم، بـه نـظـرتـان اسـم خـیـــلی محترمانه ای نیست؟
*بله درست است که دروغ می گفتم، اما گاهی اوقات پیش می آمد که دوست داشتم در جمع به خوبی پذیرفته شوم. هر چه پیرتر می شویم، اهمیت این مسائل برایمان کمتر می شود. البته ممکن است برای من اینطور باشد، چون دیگر برای اینکه کسی حساب شوم این کارها را نمی کنم.
 

[ادامه مطلب را در اینجا بخوانید ...] سالی جون...